"تختت را مرتب کن" را در حالی خواندم که بعد از دو سال جنگ مادرم با سرطان و
شکست آن، منتظر بودم تا دکتر بگوید این آزمایش های لعنتی گواه لوسمی میدهند
یا نه!
ترسناک نیست؟
دو سال برای سرطان پستان بجنگی و حالا لوسمی در یک قدمی ات باشد و پایش را از گلویت برندارد که نفسی تازه کنی!
ترسیده ام
اغراق نمیکنم اگر بگویم به حد مرگ ترسیده ام
بیشتر از دفعه قبل!
از
۴۸ ساعت قبل تمام موهایم را کشیده ام و اشک هایم را ریخته ام و ناخن هایم
را کنده ام و حالا اینجا، در مطب دکتر، کتابی بازاری (حس میکنم اینگونه
است) که به مدد فیدیبو با تخفیف سی درصدی خریده ام را باز کرده ام بلکه
دقیقه ها زودتر بگذرند و دیوارهای اتاق انتظار قورتم ندهند و ذهنم از تمام آنچه میترسد اتفاق بیفتد منفجر نشود!
کتاب،
تجربیات ارزشمندی است که یک عضو بازنشسته ارتش نیروی دریایی از زندگی حرفه
ای اش به دست آورده و آنها را در قالب ۱۰ اصل عرضه کرده. ده اصلی که هر
کدام با خاطره ای از آموزش ها و سختی های زندگی یک سرباز آمریکایی همراه
است!
چیزی که در مورد کتاب برای شخص من جالب است، همزادپنداری ام با
موقعیت های خلق شده در کتاب است. با اینکه به شخصه هرگز در چنین موقعیت
هایی نبوده ام اما در هنگام خواندن خاطرات نویسنده، به یاد موقعیت های
مشابه ای میفتادم که از سر گذرانده بودم، بی آنکه بدانم آن موقعیت های سخت
چه تاثیری در زندگی آینده ام گذاشته اند!
کلا کتاب، نه کتابی بود که
خیلی شگفت زده ام کند یا ذهنم را درگیر کند، نه کتابی بود که نخواهم بخوانم
و بی تفاوت از کنارش رد شوم و این دقیقا چیزی است که برای زنده ماندن در
این مطب کذایی به آن نیاز داشتم!
بعدانوشت: لوسمی نبود! نجات یافتیم!
